"Ja, diablica" Katarzyna Berenika Miszczuk

Piekielny urząd ds. Rekrutacji nie robi najlepszego pierwszego wrażenia. Nieuprzejmy demon za biurkiem, mnóstwo papierkowej roboty i tandetne obrazki na ścianach. Do tego jeszcze te kolejki! Jednak aby stać się pełnoprawną diablicą, należy spełnić dwa zasadnicze warunki. Podpisać czerwonym atramentem cyrograf i... umrzeć. A tego Wiktoria z pewnością nie planowała! To miał być kolejny wieczór w warszawskim klubie, spędzony na robieniu maślanych oczu do Piotrka, kolegi z roku. Tragiczny zbieg okoliczności? Zaplanowana intryga? Ostatnie, co Wiktoria pamięta, to kilka pchnięć nożem w ciemnym parku.

Na szczęście nie takie piekło straszne, jakim je malują: Los Diablos, miasto potępionych, kusi grzeszników ofertą wiecznych wakacji w śródziemnomorskim klimacie i nieziemskimi imprezami u samego Szatana. Nawet Śmierć jest całkiem sympatyczna. Jednak znudzone demony planują wywołać rewolucję w krainie Lucyfera, i niczym u Bułhakowa, zrobić trochę zamieszania wśród śmiertelników. Jaka w tym rola Wiktorii? 

Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, kiedy pojawia się uwodzicielski, złotooki i diablo przystojny upadły anioł Beleth, a młoda adeptka Piekieł postanawia wrócić na ziemię, aby rozwiązać zagadkę swojej śmierci. W końcu... gdzie diabeł nie może, tam babę pośle.

Opis książki

Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk 

Język oryginalny: polski 

Kategoria: Literatura piękna 

Gatunek: fantasy 

Forma: powieść 

Rok pierwszego wydania: 2010 

Liczba stron: 416 

Czas trwania: 15h 2min 

Lektor: Magdalena Wójcik

     Przeczytałam już kilka książek Katarzyny Bereniki Miszczuk i większość z nich ogromnie przypadła mi do gustu, jednak z serią rozpoczynającą się od "Ja, diablica" było mi jakoś nie po drodze. Muszę się przyznać, że choć wiem, że nie należy oceniać książki po okładce, tak w tym przypadku znacząco mnie ona zniechęcała po jej sięgnięcie. Jednak czy pomimo tych aspektów estetycznych było warto przeczytać tę powieść? Choć nie porwała mnie ona aż tak mocno to nie żałuję, że ją wysłuchałam w audiobooku.
     Wiktoria trafia do Los Diablos, pełnego nikczemników, diabłów i innych demonów. Sama śmierć dziewczyny jest dla niej niejasna, gdyż niewiele pamięta z wieczoru, kiedy zginęła. Chcąc dowiedzieć się jak do tego doszło na jej drodze stają przeróżne jednostki chcące ją wykorzystać, a jej życie wieczne wcale nie będzie aż tak spokojne jakby tego chciała. Mamy tu do czynienia z wieloma znakomitymi osobistościami jak i absurdalnymi a zarazem ogromnie zabawnymi sytuacjami. Było również kilka momentów, którymi nie pogardziłaby Choć początek historii może wydawać się dość dziwny i przerażający to według mnie im dalej tym lepiej. Dla mnie jest to lekka i zabawna historia dzięki której możemy zapomnieć o własnych problemach. Pomimo, że nie jest to według mnie najlepsza historia od tej autorki z jaką przyszło mi się zmierzyć to i tak mam ochotę zapoznać się z dalszymi losami bohaterów. Nie do końca jestem przekonana do samego zakończenia, gdyż było trochę zbyt uroczo w cukierkowy sposób, jednak jestem ciekawa jak będzie to przedstawione w kolejnych tomach.
     Bohaterowie całkiem dobrze wykreowani, choć nie od początku byłam w pełni się z nimi zżyć. Jednak im dalej poznawałam historię oraz dane postacie tym więcej wzbudzały we mnie emocji i byłam w stanie zrozumieć ich postępowanie. Część postaci polubiłam ogromnie i życzyłam im jak najlepiej, choć niektóre męskie postacie momentami ogromnie mnie irytowały. Główna bohaterka może wydać się części czytelników trochę infantylna, lecz nie było to według mnie aż tak bardzo uciążliwe, gdyż miała ona również swoje lepsze momenty.
     Styl autorki bardzo przyjemny w odbiorze. Mam wrażenie, że wiedziała jak pokierować tą powieścią by utrzymać zainteresowanie czytelnika przez całą lekturę. Co do doboru lektorki to nie mam żadnych uwag. Bardzo dobrze mi się słuchało tę historię w wykonaniu Pani Magdaleny Wójcik.
     "Ja, diablica" to całkiem przyzwoita historia, dzięki której możemy oderwać się od rzeczywistości. Humor z jakim przyszło mi się tu zmierzyć jak najbardziej trafia w moje gusta. Szkoda tylko tej okładki, która może odrzucać czytelnika od tej pozycji, gdyż sama historia zasługuje według mnie na uwagę.

     Moja ocena: 6/10.