Oskarżana o mizoginię ikona i gospodyni
nocnego talk-show zatrudnia kobietę hinduskiego pochodzenia. Próbuje też
nadać swojemu programowi świeży powiew, walcząc ze spadającą
oglądalnością.
Po związanej z tematyką około filmową trylogii o Stelli Lerskiej autorstwa Anny Mentlewicz z którą ostatnio się zapoznałam nabrałam ochotę na więcej rzeczy tego typu. Mój wybór padł na film pt. "Late night", który niedawno pojawił się na Netflixie. Miałam nadzieję, że będzie to historia przy której będę mogła się odprężyć i nieco się rozerwać. Niestety mam mieszane odczucia...
Program prowadzony przez Katherine od wielu lat traci nieco na popularności. Dodatkowo do swojego zespołu musi zrekrutować nową osobę, która będzie w stanie nadać programowi pewną świeżość. Sama historia miała według mnie ogromny potencjał, który niestety nie został w pełni wykorzystany. Podczas seansu odniosłam wrażenie, że dość mocno humor poszedł w poprawność polityczną, by tylko nikogo tu nie urazić. Po opisie miałam nieco większe nadzieję na ostrzejszą główną bohaterkę, która będzie bardziej wyrazista i nada tempa tej historii. Dla mnie jest to po prostu poprawna i nieco zachowawcza historia, z którą całkiem miło spędziłam czas, jednak nie zrobiła na mnie aż tak mocnego wrażenia, bym rozpamiętywała o niej jeszcze na długo po seansie.
Gra aktorska na przyzwoitym poziomie. Nie było tu moim zdaniem żadnej postaci, która została potraktowana po macoszemu, wprowadzając bylejakość. Jednak nie zakochałam się w żadnym z bohaterów na tyle by chcieć przez nich obejrzeć ich odtwórców w innych produkcjach i czerpać przyjemność z samej ich gry.
"Late night" to poprawny film, przy którym można nieco oderwać się od swojej codzienności. Mnie niestety w pełni do siebie nie przekonał, jednak zdaję sobie sprawę, że może znaleźć on wielu swoich zwolenników. Na leniwy wieczór wybór tego tytułu może być idealny, jednak nie jest to dzieło wybitnie dobre, do którego chciałabym powracać..
Moja ocena: 6/10.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz