Porzucona przed ołtarzem wysoko postawiona
pracoholiczka nie rezygnuje z karaibskiej podróży poślubnej, w którą
wybiera się z dawno niewidzianym ojcem.
Zauważyłam, że ostatnio bardzo rzadko jakiś tytuł przyciąga moją uwagę i wiem, że to jest to co chciałabym obejrzeć. Mój wybór filmu "Jaki ojciec, taka córka" znów był niezbyt przemyślany, przez to nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać i jaka będzie moja reakcja.
Rachel to typowa pracoholiczka, która nawet w dniu swojego ślubu nie chce rozstać się z telefonem. Jej wybranek tego nie wytrzymuje i porzuca ją przed ołtarzem. Jednak aby nie zmarnować okazji główna bohaterka wybiera się w podróż poślubną razem ze swoim dawno nie widzianym ojcem. Po pierwszych minutach myślałam, że dostanę całkiem dobrą i lekką komedię, która umili mi czas. Sprawdziło się to niestety tylko w połowie... Moim zdaniem jest to na prawdę lekka historia, która jednak nie pozostanie na długo w naszej pamięci. Oglądanie tego filmu niestety nie było aż taką przyjemnością na jaką się na początku zanosiło. Dostajemy tutaj ogromną dawkę banałów i przewidywalnych zdarzeń. Schematyczność tego typu produkcji jest tutaj bardzo widoczna, przez co moje odczucia do tego tytułu nie są aż tak pozytywne.
Gra aktorska - nie jest to aspekt w tym przypadku wyróżniający się na tle innych amerykańskich komedii. Najbardziej spodobała mi się chyba postać Harry'ego, w którego wcielił się Kelsey Grammer. Niestety jeden bohater nie uratuje całego filmu, gdyż nawet bardziej znana Kristen Bell, choć zagrała poprawnie, nie pokazała się tu ze swojej najlepszej strony.
Nie jestem zachwycona tą produkcją. Zobaczyłam ją ale nie zamierzam do niej więcej powracać. Typ dowcipu, który nam tutaj zaserwowali nie do końca pokrywa się z moim poczuciem humoru. Po prostu czuję się rozczarowana, że poświęciłam na ten film swój czas.
Rachel to typowa pracoholiczka, która nawet w dniu swojego ślubu nie chce rozstać się z telefonem. Jej wybranek tego nie wytrzymuje i porzuca ją przed ołtarzem. Jednak aby nie zmarnować okazji główna bohaterka wybiera się w podróż poślubną razem ze swoim dawno nie widzianym ojcem. Po pierwszych minutach myślałam, że dostanę całkiem dobrą i lekką komedię, która umili mi czas. Sprawdziło się to niestety tylko w połowie... Moim zdaniem jest to na prawdę lekka historia, która jednak nie pozostanie na długo w naszej pamięci. Oglądanie tego filmu niestety nie było aż taką przyjemnością na jaką się na początku zanosiło. Dostajemy tutaj ogromną dawkę banałów i przewidywalnych zdarzeń. Schematyczność tego typu produkcji jest tutaj bardzo widoczna, przez co moje odczucia do tego tytułu nie są aż tak pozytywne.
Gra aktorska - nie jest to aspekt w tym przypadku wyróżniający się na tle innych amerykańskich komedii. Najbardziej spodobała mi się chyba postać Harry'ego, w którego wcielił się Kelsey Grammer. Niestety jeden bohater nie uratuje całego filmu, gdyż nawet bardziej znana Kristen Bell, choć zagrała poprawnie, nie pokazała się tu ze swojej najlepszej strony.
Nie jestem zachwycona tą produkcją. Zobaczyłam ją ale nie zamierzam do niej więcej powracać. Typ dowcipu, który nam tutaj zaserwowali nie do końca pokrywa się z moim poczuciem humoru. Po prostu czuję się rozczarowana, że poświęciłam na ten film swój czas.
Moja ocena: 4/10.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz