'Dziś jestem blondynką' (Heute bin ich blond, 2013) - film

Sophie (grana przez Lisę Tomaschewsky) jedzie ze swoją najlepsza przyjaciółką Annabel (Karoline Teska) świętować Sylwestra w Antwerpii. Z optymizmem spogląda na nadchodzący rok, w którym ma rozpocząć wymarzone studia i usamodzielnić się w nowym hamburskim mieszkaniu. Niestety w zabawie coraz bardziej przeszkadza jej duszący kaszel, stąd po powrocie do rodzinnego Hamburga decyduje się na wizytę w szpitalu. Po dokładnych badaniach okazuje się, że jego przyczyną jest ciężka odmiana nowotworu, wymagająca natychmiastowej chemioterapii. Z 50 procentową szansą na wyleczenie dziewczyna poddaje się wielotygodniowemu leczeniu w klinice. Choć wspierają ją wspaniali przyjaciele i rodzina, ze zdumieniem odkrywa, że nie traktują jej oni jak dotychczasowej Sophie. Powoli staje się "chorą", na którą patrzy się jedynie poprzez jej medyczny przypadek. Dziewczyna postanawia mężnie stawić rakowi czoła i nie pozwolić, by zaszufladkowano ją w schemacie smutnej i zdesperowanej pacjentki. Żegna się ze swoimi pięknymi włosami i postanawia kupić dziewięć rożnych peruk (tytuł książki van der Stap właśnie do nich się odnosi), by pod każdą z nich żyć możliwie daleko od wyniszczającej choroby. W szpitalu karnie poddaje się co raz silniejszej terapii, jednak w wolnych chwilach jako blondwłosa Pam podróżuje z przyjaciółmi, jako Daisy rzuca się w wir szalonych imprez, zaś będąc rudowłosą, romantyczną Sue podrywa mężczyzn... Nagle okazuje się, że ma siłę nie na jedno, ale na dziewięć wspaniałych żyć. To, w którym występuje rak, zostaje zepchnięte w daleki kąt...

Zdjęcie oraz opis z www.filmweb.pl

     Już od dłuższego czasu miałam ochotę na zapoznanie się z tym filmem. Głównym powodem przez który nie zabierałam się za niego to język niemiecki w tle, który przyprawia mnie o ciarki. Jednak wreszcie się przemogłam i to było najlepsze co mogłam zrobić. Nie żałuję, że wreszcie obejrzałam tę produkcję.

     "Dziś jestem blondynką" to film opowiadający historię Sophie, która podejmuję walkę z rakiem. Moim zdaniem bardzo ciekawie przedstawione zostały zmagania głównej bohaterki z chorobą. Co prawda nie miałam wśród znajomych nikogo kto chorowałby na nowotwór, jednak w interesujący sposób również ukazane są relacje między członkami rodziny, to jak wpływa to nie tylko na życie chorego lecz również na osoby z jego ścisłego środowiska. Szkoda, że jest to film tak mało znany, gdyż treść tego filmu naprawdę daje wiele do myślenia. Może dla niektórych wydadzą się do zbyt górnolotne słowa, i może rzeczywiście nie do końca wiem o czym piszę skoro sama tego nie przeżyłam, jednak może to być produkcja taka trochę ku pokrzepieniu.

     Gra aktorska - żadnego ze znanych hollywoodzkich nazwisk się tutaj nie pojawia, lecz dla mnie było to dość odświeżające. Czasami ma się już dość tych samych twarzy, które widzimy na każdym kroku. W przypadku tego filmu, choć żadne nazwisko nie było mi znane muszę przyznać, że aktorzy poradzili sobie bardzo dobrze, idealnie wcielając się w swoje role i oddając wiele emocji. 

     Z czystym sercem polecam ten film każdemu. Dla mnie jest to produkcja idealnie wyważona - bardzo dobrze zostały zawarte elementy komedii jak i dramatu. Nie została zrobiona z tego cukierkowa historia, która gra jedynie na uczuciach widza. Z wielką chęcią jeszcze będę powracać do tego filmu.

     Moja ocena: 8/10.