Ellen, 20-letnia anorektyczka, rozpoczyna niekonwencjonalną terapię,
która jest dla niej początkiem trudnej, choć momentami też zabawnej
drogi do samopoznania.
Niedawno zrobiło się dość głośno o filmie "Aż do kości". Co rusz natykałam się na bardzo pozytywne recenzje tej produkcji. Postanowiłam wreszcie zapoznać się z nią aby móc samej ocenić, czy rzeczywiście jest tak dobra jak to mówią czy piszą inni. Miałam ogromne obawy czy mi się spodoba, gdyż często u mnie jest tak, że to co podoba się wielu mi już niekoniecznie. Jednak mój strach, przynajmniej w tym przypadku, nie był słuszny!
Film porusza dość ważny temat jakim jest problem odżywiania się. Ellen, która jest anorektyczką, podejmuje się pewnej, ponoć kontrowersyjnej terapii. Przyznam się, że nie jestem pewna co do 'prawdziwości' tego filmu, gdyż sama mam problem raczej w drugą stronę niż główna bohaterka, jednak według mnie świat przedstawiony w tym filmie został wykreowany bardzo realistycznie. Problemy z jakimi zmagają się bohaterowie, towarzyszące im emocje, to co przeżywają wzbudzają w widzu ogromne uczucia. Ze świecą szukać produkcji, które nie są jedynie ckliwymi wyciskaczami łez, które na siłę chcą wywołać jakieś emocje. Jedyną sceną do której mam jakiekolwiek zastrzeżenia to ta z zakończenia. Co prawda daje pewną nadzieję, lecz biorąc pod u wagę cały film nie wiem czy nie jest aż zanadto radosna?
Gra aktorska genialna. Zdaję sobie sprawę jak bardzo musiała się przygotować do tej roli odtwórczyni głównej roli, czyli Lily Collins. To jak wyglądało jej ciało w tym filmie było dość przerażające. Również pozostali aktorzy wypadli tutaj bardzo dobrze, idealnie wcielając się w swoje postacie. Prawdopodobnie część z Was się ze mną nie zgodzi, jednak ja dawno nie widziałam filmu w którym tak perfekcyjnie zostały oddane emocje targające bohaterami.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego filmu. Moim zdaniem jest to jedna z lepszych produkcji, które widziałam w tym roku. Pomimo dość trudnej tematyki na pewno jeszcze nie raz w przyszłości do niej powrócę.
Film porusza dość ważny temat jakim jest problem odżywiania się. Ellen, która jest anorektyczką, podejmuje się pewnej, ponoć kontrowersyjnej terapii. Przyznam się, że nie jestem pewna co do 'prawdziwości' tego filmu, gdyż sama mam problem raczej w drugą stronę niż główna bohaterka, jednak według mnie świat przedstawiony w tym filmie został wykreowany bardzo realistycznie. Problemy z jakimi zmagają się bohaterowie, towarzyszące im emocje, to co przeżywają wzbudzają w widzu ogromne uczucia. Ze świecą szukać produkcji, które nie są jedynie ckliwymi wyciskaczami łez, które na siłę chcą wywołać jakieś emocje. Jedyną sceną do której mam jakiekolwiek zastrzeżenia to ta z zakończenia. Co prawda daje pewną nadzieję, lecz biorąc pod u wagę cały film nie wiem czy nie jest aż zanadto radosna?
Gra aktorska genialna. Zdaję sobie sprawę jak bardzo musiała się przygotować do tej roli odtwórczyni głównej roli, czyli Lily Collins. To jak wyglądało jej ciało w tym filmie było dość przerażające. Również pozostali aktorzy wypadli tutaj bardzo dobrze, idealnie wcielając się w swoje postacie. Prawdopodobnie część z Was się ze mną nie zgodzi, jednak ja dawno nie widziałam filmu w którym tak perfekcyjnie zostały oddane emocje targające bohaterami.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego filmu. Moim zdaniem jest to jedna z lepszych produkcji, które widziałam w tym roku. Pomimo dość trudnej tematyki na pewno jeszcze nie raz w przyszłości do niej powrócę.
Moja ocena: 9/10.
Nie słyszałam o tym filmie, ale ja żyje w świecie literackim :(
OdpowiedzUsuńNie zmienia to faktu, że warto jednak zaznajomić się z tym filmem. Moim zdaniem jest on naprawdę godny polecenia :)!
UsuńSłyszałam o tej produkcji i przyznaję, że mnie zaciekawiła!
OdpowiedzUsuńBookeater Reality
Gorąco polecam :)!
Usuń