"Biała jak mleko, czerwona jak krew" Alessandro D'Avenia

Leo jest młody, odważny, trochę bezczelny. I co ważne: świeżo zakochany, tą pierwszą, romantyczną, czerwoną jak krew miłością. Czerwień to zresztą jego ulubiony kolor, w przeciwieństwie do bieli, która kojarzy mu się ze smutkiem, pustką, samotnością. Leo postrzega świat poprzez kolory, także emocje i ludzi utożsamia z konkretnymi barwami.
Czerwień to huragan, marzenia, pasja i... Beatrice - śliczna, ognistoruda dziewczyna, w której Leo potajemnie się kocha. Przyjaźń natomiast jest błękitna. Jak niebo, jak woda i ... jak Sylwia, najbliższa, najlepiej znana, rozumiejąca wszystko bez słów. Barwy się przenikają, łączą, powodują lekki zawrót głowy... A Leo zrobi wszystko, żeby zrozumieć, czym jest prawdziwa miłość.

Tył książki

Autor: Alessandro D'Avenia 

Tytuł oryginalny: Bianca come il latte, rossa come il sangue
Język oryginalny: włoski
Tłumacz: Pawłowska Alina
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: romans
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2010
Rok pierwszego wydania polskiego: 2011

Liczba stron: 312

     W oczekiwaniu na wyniki zaliczeń, w ostatniej mojej w życiu sesji (przynajmniej na ten moment mam już chwilowo dość po 17 latach nauki + urocze czasy w przedszkolu :P), miałam ochotę na coś względnie lekkiego, jednak nie tyle co odmóżdżającego, ale na coś co mnie odciągnie od komputera i przestane odświeżać co kilka sekund stronę na której mają pojawić się wyczekiwane oceny. Niestety nie do końca się udało tejże pozycji to zrobić... 

     Fabuła - element po którym się spodziewałam wiele dobrego, gdyż w swoim czasie nastąpił wysyp pozytywnych recenzji w internecie. Niestety ja zawiodłam się na całej linii, nie znajdując w niej niczego, czego się spodziewałam po przeczytaniu tylu recenzji. Miałam wrażenie, że znów przenoszę się do czasów podstawówki/gimnazjum, gdzie w każdej klasie znajdzie się kilka rozwydrzonych nastolatkowie, próbujących na siłę zaistnieć, zwrócić na siebie uwagę, nawet nieprzychylną, ale żeby mówili, z niczego tworząc wręcz nieziemski problem... Może jestem za stara, ale takie podejście robienia z siebie klasowego pajaca niezbyt mi się podoba. Jedynie postać Beatrice wniosła coś sensownego w całość. Historia jej przeżyć, choroby była dla mnie jedynym aspektem powieści przez który postarałam się tym razem ją dokończyć.

     W przypadku postaci widać próby stworzenia różnorodności i pewnych złożonych osobowości. Niestety wydobyte zostały wśród większości bohaterów cechy, które bardzo irytują mnie w ludziach w życiu realnym, czyli 'wyścigi' na motocyklach, czy co to tam było, oraz oczywiste stworzenia głównego bohatera jako"sportowca" poszukującym brawury.

     Styl autora lekki i teoretycznie powinien być przyjemny w odbiorze. Dla mnie jednak było zbyt "górnolotnych" stwierdzeń, próbujących na siłę zrobić z tej książki literaturę z wyższej półki. Niestety wyszło dla mnie jakby był to drugi Paulo Coelho, z którego można wydumane cytaty wrzucać na grafiki w internecie. Było to moje drugie podejście do tej pozycji, wreszcie udało mi się ją skończyć ale do innych książek tego autora nie zamierzam sięgać.

     Wydanie - jako, że ostatnio głośno było o bloggerce, która wytknęła błędy ortograficzne w otrzymanym egzemplarzu do recenzji i postraszono ją sądem, aż się boję cokolwiek napisać :). Co prawda było to inne wydawnictwo, a książkę sama zakupiłam a nie otrzymałam bezpośrednio od wydawnictwa to pewien niesmak po takiej sytuacji pozostał...

     Szczerze powiedziawszy, według mnie książka jest niewarta "zachodu" i poświęcania na nią swojego czasu. Dla mnie jest ona trochę płytką próbą stworzenia wydumanych cytatów o miłości. Wyszło niestety jak płaski, bez wyrazu, pamiętnik chłoptasia, zadufanego w sobie. NIE, NIE i jeszcze raz NIE!

     Moja ocena: 3/10.