wtorek, 29 listopada 2016

'Mała księżniczka' (A Little Princess, 1995) - film



 


Sara Crewe (Liesel Matthews) wiedzie cudowne życie w Indiach, razem ze swoim ukochanym ojcem (Liam Cunningham). Niestety wojna rozdziela nierozłączną dotąd parę i Sara zostaje wysłana do Nowego Jorku, do pensjonatu dla dziewcząt. Ten jest prowadzony przez surową Panne Minchin (Eleanor Bron), dla której tryskająca energią Sara to zapowiedź nieuniknionych kłopotów.










     Film "Mała księżniczka" to produkcja, która bardzo często leci w telewizji. Nawet nie wiedząc w co ręce włożyć, skacząc po prostu dla odmóżdźenia po kanałach, kilka razy natrafiałam na tę realizację
     Mała dziewczynka, która trafia do pensjonatu dla dziewcząt. Jak zwykle, wśród innych osób w podobnym do jej wieku, znajduje kilka tych które nienawidzą jej z całego serca, jak i grupkę takich które ją uwielbiają. Widziałam ten film już tyle razy, że sama nie wiem co o nim myśleć. Za pierwszym razem byłam zachwycona, lecz przy każdym kolejnym byłam coraz bardziej rozczarowana. Nie jest to produkcja z tych, z których można coś wyciągnąć bez względu na wiek. Bardziej magiczna może wydawać się dzieciom aniżeli dorosłym. Mnie już powoli zaczynała nudzić gdy widziałam go ostatni. Coraz  częściej zwracałam uwagę na rażącą nierealność niektórych scen i ogólnych zachowań bohaterów. Kilka nieścisłości już również wyłapałam, a nie było to wcale moim celem, miałam ochotę po prostu na dobry seans.
     Gra aktorska - aktorce wcielającej się w postać głównej bohaterki teoretycznie nie można odmówić umiejętności. Niestety dla mnie tylko w teorii. Widziałam wiele momentów w których przesłodzona minka aktorki działała mi ogromnie na nerwy. Możecie twierdzić, że zazdroszczę czegoś aktorce - no niestety kilkuletniemu dziecku zazdroszczę jedynie młodego wieku i braku zmarszczek ;).
     "Mała księżniczka" to moim zdaniem film idealny dla młodszych. Mogą obejrzeć go sami jak i pod nadzorem dorosłych, lecz jest wtedy ryzyko, że nie każdy będzie zadowolony. Jestem ciekawa co Wy sądzicie o tej produkcji.
     Moja ocena: 6/10.

niedziela, 27 listopada 2016

"Biblioteka dusz" Ransom Riggs


Przygoda, która rozpoczęła się w "Osobliwym domu pani Peregrine" i trwała w "Mieście cieni", ma wielki finał w "Bibliotece dusz".
Szesnastoletni Jacob odkrywa w sobie nową, potężną moc i wyrusza na ratunek osobliwym towarzyszom więzionym w pilnie strzeżonej twierdzy. W wyprawie towarzyszy mu Emma Bloom, dziewczyna, która włada ogniem, oraz Addison MacHenry, pies umiejący odnaleźć trop zaginionych dzieci. Bohaterowie wędrują ze współczesnego Londynu do labiryntu zaułków Diabelskiego Poletka, najbardziej parszywego zakamarka wiktoriańskiej Anglii. W tym miejscu raz na zawsze przesądzi się los osobliwych dzieci całego świata.
Podobnie jak poprzednie dwie książki z serii, "Biblioteka dusz" łączy emocjonującą fantastykę z niepublikowanymi fotografiami sprzed wielu dziesiątków lat, tworząc zupełnie wyjątkową opowieść. 
Opis książki






Autor: Ransom Riggs
Tytuł oryginalny: Library of Souls
Język oryginalny: angielski
Tłumacz: Hesko-Kołodzińska Małgorzata
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: thriller/sensacja/kryminał
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2015
Rok pierwszego wydania polskiego: 2016
Liczba stron: 496



"Każdy z nas ma swoją datę przydatności - powiedział w końcu. - Na waszym miejscu nie spieszyłbym się z jej sprawdzaniem."

     Książka "Biblioteka dusz" to kontynuacja historii, która zaczęła się w "Osobliwym domu pani Peregrine". Zaczęłam czytać tę powieść, gdyż miałam iść na jej ekranizację do kina, jednak zanim jeszcze się wybrałam na seans, zdążyłam już przeczytać całą trylogię. Czy jestem zadowolona? Mam bardzo mieszane odczucia.
     Fabuła zaczyna się w momencie, w którym zakończyła się poprzednia część, czyli "Miasto cieni". Jacob wraz ze swoją przyjaciółką Emmą i gadającym osobliwym psem wyruszają w pościg za uprowadzonymi innymi dziećmi posiadającymi nienaturalne cechy. Sama historia, która została przedstawiona w tej części nie wciągnęła mnie aż tak mocno jak poprzedniczki. Wcześniejsze części przeczytałam w ciągu jednego dnia - na tą zeszło mi się aż kilka dni. Niektóre opisy dłużyły mi się niemiłosiernie a zakończenie moim zdaniem zostało całkowicie zniszczone. Zbyt słodkie i zbyt szczęśliwe jak na historię, która była kreowana przez tyle czasu. Spotkałam się z interpretacją, że historia przedstawia, czy bazuje na losach dzieci psychicznie chorych, które po wojnie trafiły pod piecze starszych kobiet. Ile w tym prawdy nie wiem, aczkolwiek spojrzałam przez to również trochę inaczej na całą historię. Gdyby doszukiwać się pewnych elementów spisku mogłoby to wydać się jeszcze ciekawsze - lecz czy oby na pewno warto węszyć wszędzie coś czego może nie być? 
"Nikt nie potrafi zranić tak mocno jak ludzie, których kochamy."
     Bohaterowie już nie byli aż tak charakterystycznie nakreśleni. Przynajmniej główne postacie, które znamy już z poprzednich części zostały potraktowane po macoszemu. Trochę na odwal, po prostu aby byli, jakby autor niekoniecznie miał pomysł jak można by pociągnąć dalej te osoby w całości historii. Również odniosłam wrażenie, że styl autora już zatrzymał się w miejscu, nie rozwijał się. Co prawda pisarz znów stworzył powieść napisaną lekkim piórem, lecz nie było takiej poprawy jak pomiędzy pierwszą a drugą częścią.
     Wydanie - również i tę pozycję przeczytałam w wersji elektronicznej na czytniku. Tym razem zdjęcia, które zostały umieszczone nie były aż tak duże i wyraźne jak w poprzednich częściach cyklu. Zostały one jakby bardziej wklejone między tekst jako miniaturki, nie poświęcono im aż takiej uwagi jak wcześniej. Co do pozostałych elementów wydania nie mam żadnych zastrzeżeń. Brak błędów i innych niedogodności, które mogłyby wpłynąć na jakość jak najbardziej na plus.
     Historia o osobliwych dzieciach jest jak najbardziej specyficzna. W każdym z czytelników może wzbudzić różne emocje. Od miłości do nienawiści, poprzez wszystkie stopnie jakie mogą między tymi stanami wystąpić. Osobiście nie wiem jak długo pozostanie ona w mojej pamięci. Ani ta pozycja, ani cały cykl, nie zrobiły na mnie aż tak ogromnego wrażenia abym miała zbyt długo je rozpamiętywać, nawet w kontekście rewelacyjnych czy bardzo złych książek.
     Moja ocena: 6/10.

piątek, 25 listopada 2016

'Piękna i Bestia' (Beauty and the Beast, 1991) - film


Zaklęcie wróżki zamienia okrutnego księcia w przerażającą Bestię. Aby zdjąć zły urok, Bestia musi zdobyć miłość pięknej Belli, zanim spadnie ostatni płatek zaczarowanej róży. Ponadczasowe dzieło studia Walta Disneya, "Piękna i Bestia" nominowana do Oscara w sześciu kategoriach, w tym - jako pierwsza w historii kina pełnometrażowa animacja - za Najlepszy Film, uhonorowana została dwoma statuetkami - za Najlepszą Muzykę i Piosenkę. Dzięki nieporównywalnemu z niczym połączeniu magii, muzyki, porywającej fabuły, olśniewającej animacji i cudownych postaci powstał film, który oczarowuje widzów w każdym wieku przypominając, że prawdziwe piękno tkwi wewnątrz, trzeba tylko umieć je dostrzec.








     Bajka "Piękna i Bestia" to jedna z kultowych produkcji Disney'a. Niedługo ma wyjść adaptacja filmowa z Emmą Watson w roli głównej, którą chciałabym obejrzeć. Aby przypomnieć sobie historię o Belli i Bestii najpierw sięgnęłam po tę wersję. Pomimo, że nie jest to moja najukochańsza baśń tego typu to i tak bardzo miło się oglądało.
     W tej bajce fabułę można opisać krótko, jest ona o tym jak książę zamieniony w Bestię uwięził piękną Bellę. Jednak kryje się w tym drugie dno. Jest to historia o poszukiwaniu wewnętrznego piękna i nieocenianiu drugiej osoby jedynie poprzez pryzmat wyglądu. Bajka zrobiona wiele lat temu a treść nadal bardzo aktualna. Wielu dorosłym osobom przydałoby się aby powtórzyć seans z tą bajką i zrozumienie jej przesłania. Z chęcią obejrzałabym na wielkim ekranie tę wersję. Moim zdaniem jest to ponadczasowa historia, która powinna być bardziej promowana.
     Wykonanie bardzo ładne. Najpiękniejsza scena, chyba tak jak każdego mola książkowego, to ta w bibliotece. Nawet za pierwszym razem, gdy miałam jedynie kilka lat, zapadła mi ona w pamięci. Nie zwracałam wtedy, jak i teraz, aż tak bardzo uwagi nawet na urodę księciunia, zachwycałam się tylko tym pomieszczeniem z cudowną ilością książek.
     Moim zdaniem warto obejrzeć "Piękną i Bestię". W każdym wieku można z niej coś wyciągnąć dla siebie, bez zamartwiania się, że stary człowiek a bajki ogląda ;).
     Moja ocena: 8/10.

środa, 23 listopada 2016

"Taniec czarownic" Jessica Gregson




Sari nie jest taka jak inne dziewczęta. Ludzie mówią, że jej spojrzenie ściąga nieszczęście. Boją się jej i omijają z daleka. Wyobcowana, odrzucona, skazana na izolację Sari nie chce godzić się z pokorą na swój los. Nie chce złożyć siebie w ofierze - nawet gdyby miało to uratować kilka istnień ludzkich. Ratuje siebie. Za jaką cenę? 
Brytyjska autorka Jessica Gregson oparła fabułę swojej powieści na szokujących wydarzeniach, które w latach 1914-28 rozegrały się na Węgrzech. Mężczyźni wrócili z wojny. I po kolei zaczęli w tajemniczych okolicznościach umierać. Osiem kobiet oskarżono o morderstwo i powieszono. 

Opis książki







Autor: Jessica Gregson
Tytuł oryginalny: The Angel Makers
Tłumacz: Kwiecińska-Kuczborska Blanka
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: literatura zagraniczna
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2007
Rok pierwszego wydania polskiego: 2008
Liczba stron: 280



     Książkę "Taniec czarownic" pożyczyłam od znajomej. Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej pozycji, choć tekst na tylnej okładce o realizacji filmu przez Jona Amiela brzmiał zachęcająco. Niestety nie zachwyciła mnie treść książki a jej ekranizacji niestety jeszcze się nie doczekaliśmy.
     Fabuła bardzo mocno rozwleczona. Ciężko mi opisać w kilku zdaniach czy słowach zarys treści jakiej możemy się tutaj spodziewać. Nie jest to długa książka lecz trochę czasu zajęło mi zanim wciągnęłam się historię. Moim zdaniem dużo by książka zyskała gdyby treść została przedstawiona w formie opowiadania a nie powieści. Podobno autorka zainspirowała się autentycznymi wydarzeniami do stworzenia fabuły, niestety nie umiała tak ciekawej historii sprzedać aby bardziej zainteresować czytelników.
     Styl autorki po prostu nieprzyjemny. Ciężko mi się czytało, treść może i byłaby ciekawa gdyby została przedstawiona innym językiem i nie była tak bardzo rozwleczona. Pod tym względem jestem bardzo zawiedziona tą pozycją. Mam nadzieję, że pisarka nie będzie się już brała za tworzenie książek.
     Wydanie to najlepszy aspekt w całości tej pozycji. Twarda oprawa, szyte strony oraz dobry dobór papieru, jak i czcionki współgrały ze sobą idealnie. Wszystkie elementy, które można by opisywać dotyczące samego wydania, a nie jako takiej treści, która jest tu przedstawiona, zostały jak najbardziej przemyślane. Szkoda, że wszystkie dobre książki nie są tak wydawane.
     Przyznaję szczerze, że jestem zawiedziona. Nie lubię pozostawiać w połowie książek, które już zaczęłam a w przypadku tej poważnie się nad tym zastanawiałam. Najgorszym elementem według mnie jest ciężki język. Jeśli komuś to nie przeszkadza może polubi tę książkę.
     Moja ocena: 5/10.

poniedziałek, 21 listopada 2016

'Starcie tytanów' (Clash of the Titans, 2010) - film



Perseusz (Sam Worthington), urodzony jako bóg, ale wychowany jak człowiek, nie jest w stanie uratować swojej rodziny przed Hadesem (Ralph Fiennes) - mściwym bogiem świata zmarłych. Nie mając nic do stracenia mężczyzna zgłasza się na ochotnika, by poprowadzić wyprawę do zakazanego świata Hadesa i pokonać go, zanim ten odbierze moc Zeusowi (Liam Neeson) i sprowadzi na ziemię chaos. Wraz z grupą śmiałych wojowników wyrusza w ryzykowną podróż, podczas której będzie walczyć z groźnymi demonami i strasznymi bestiami. Przeżyje tylko wtedy, jeśli uwierzy w swoją boską moc, przeciwstawi się swojemu przeznaczeniu i zacznie pisać swój własny los.








     Uwielbiam mitologię grecką i gdy tylko zobaczyłam, że w telewizji będzie puszczany film "Starcie tytanów" wiedziałam od razu, że będę musiała zarezerwować sobie wtedy czas. Zdarza mi się obejrzeć jakieś filmy w tv z przypadku, lecz ten seans był przeze mnie jakby bardziej zaplanowany. Czy dobrze zrobiłam, że tak długo siedziałam i oglądałam ten film? Ja nie narzekam :). 
     Perseusz, syn Zeusa, wychowywany był jak zwykły człowiek. Po wielu nieprzyjemnościach staje on w końcu na czele śmiałków i wyrusza w bój przeciwko Hadesowi. "Starcie tytanów" to film fantasy łączący ze sobą wiele aspektów z mitologii greckiej oraz efektów specjalnych. Jeśli ktoś nie lubi któregoś z tych elementów jest ryzyko, że również nie polubi się z tym filmem. Osobiście może nie jestem zbyt wielką fanką produkcji gdzie jest aż zbyt dużo tandetnych efektów, lecz tutaj były one wykonane bardzo realnie i efektownie. Nie starano się robić z widza głupka tworząc jakieś idiotyzmy. Moim zdaniem stworzono film, który miał przyciągnąć miłośników ciekawie ukazanej tematyki bogów i półbogów. Pod tym względem jestem zadowolona, nawet na lekcjach języka polskiego czy historii najbardziej uwielbiałam te zagadnienia. A czy rzeczywiście fabuła zgadza się z prawdą? Nie mnie to oceniać, miałam po prostu ochotę na mile spędzony czas podczas seansu.
     Gra aktorska na przeciętnym poziomie. Może zmierzała ona ku wyższym standardom lecz nie jestem powalona na kolana pod tym względem. Jedynie podobała mi się w tym filmie postać głównego bohatera, Perseusza, w którego wcielał się Sam Worthington. Natomiast żeńskie role tutaj ginęły, nie było żadnej kobiety, która by w charakterystyczny sposób się wybiła na tle innych postaci.
     Osobiście nie żałuję, że udało obejrzeć mi się tę produkcję. Nie jest to może dzieło wybitne, abym każdemu kto się pojawi na mojej drodze kazała je obejrzeć, lecz całkiem przyjemnie się oglądało. Bardzo lubię tematykę jaką poruszał ten film, efekty specjalne nie były tragiczne. Jeśli ktoś również lubi te klimaty to polecam.
     Moja ocena: 7/10.

sobota, 19 listopada 2016

"Rewizja" Remigiusz Mróz





Żona i córka robotnika z Ursynowa giną tragicznie w niewyjaśnionych okolicznościach. Ich polisa na życie jest tak duża, że towarzystwo ubezpieczeniowe nie spieszy się z jej wypłaceniem. Pogrążony w żałobie mężczyzna spodziewa się problemów, ale to, co go spotyka, przechodzi jego najśmielsze obawy...
Ubezpieczyciel odmawia wypłaty, twierdząc, że to robotnik zamordował rodzinę. Zaraz potem prokuratura stawia mu zarzuty, a on rozpoczyna walkę o uniewinnienie i własny honor. Pomaga mu prawniczka, która niedawno pogrzebała całą swoją karierę. 
Opis książki









Autor: Remigiusz Mróz
Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: thriller/sensacja/kryminał
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2016
Liczba stron: 624



"Kobiety co do zasady miały anielską cierpliwość do mężczyzn, ale styl bycia tego człowieka zmęczyłby nawet najbardziej wyrozumiałą niewiastę."

     Książka pt. "Rewizja" to kontynuacja losów Joanny Chyłki, prawniczki budzącej postrach na sali sądowej. Po spektakularnej "Kasacji" oraz magicznym "Zaginięciu" miałam ogromne oczekiwania co do tej pozycji. Poprzeczna została postawiona bardzo wysoko a miałam ochotę na dobrą powieść prawniczą z zabarwieniem kryminalnym.
     Brutalne morderstwo dwóch kobiet, matki i córki. Głównym podejrzanym staje się mąż i ojciec zamordowanych. Mój spaczony umysł pracą w księgowości, po tytule nastawił się na konkretną rewizję finansową. Całe szczęście historia z którą mamy tutaj do czynienia nie jest dokładnie związana z moją pracą, więc podczas lektury mogłam się odprężyć. Chociaż... akacja trzyma w napięciu już od pierwszych stron, ciężko oderwać się od lektury. Tylko Chyłki i Zordona tutaj jakby mniej. Poprzednie części polubiłam między innymi za tę dziwną relację pomiędzy dwojgiem bohaterów, która tutaj niestety nie była aż tak bardzo zgłębiona. Dopiero mniej więcej w połowie książki, jak bohaterowie wreszcie jakby się "odnaleźli" można było dostrzec ten duet w pełnej okazałości. W tej pozycji możemy bliżej poznać bohaterów, ich demony z przeszłości, które wpływają na to kim aktualnie są. Jeśli ktoś chciał wreszcie jeszcze bliżej poznać Chyłkę i Oryńskiego powinien być zadowolony. Jak dod to w tej pozycji zaznaczyłam najwięcej ciekawych cytatów.
     Bohaterowie wykreowani w bardzo dobry sposób. Nadal mamy Chyłkę i Zordona, którzy mają swój specyficzny sposób bycia. "Nawet nie wiedziałem, że masz ojca - powiedział Oryński. - Myślałem, że jesteś wynikiem działania sił nieczystych, (...)" Takim oto zdaniem została opisana Joanna przez Kordiana i aż trudno się z nim nie zgodzić. Znów pojawił się, znany nam z pierwszej części, Piotr Langer. Jak wiadomo jest to mieszanka wybuchowa dzięki której możemy się spodziewać epickiej powieści.
     Styl autora - cóż więcej ja mogę jeszcze tutaj napisać? Historia przedstawiona w bardzo lekki i wciągający sposób. Wydanie - znów czytałam wersję elektroniczną na czytniku więc tylko tę wersję mogę ocenić. Żebym się znów tutaj aż zanadto nie powtarzała to odsyłam do opisów "Kasacji" oraz "Zaginięcia", w których bardziej szczegółowo wzięłam pod lupę te aspekty książek Remigiusza Mroza. Jakoś nie mam nic więcej do dodania w tych kwestiach.
     Uważam, że jest to bardzo dobrze napisana powieść. Zazdroszczę autorowi zdolności, że potrafi stworzyć takie dzieło w tak krótkim czasie. Jak na razie nie żałuję, że od razu zakupiłam wszystkie cztery części o Joannie Chyłce. Obym tylko na kolejnym tomie nie zawiodła, choć z dotychczasowych pozycji jestem ogromnie zadowolona. Polecam :).
     Moja ocena: 8/10.
Related Posts with Thumbnails