niedziela, 31 stycznia 2016

'Brooklyn' (2015) - film






Lata 50. XX wieku. Eilis Lacey, młoda dziewczyna z Irlandii, opuszcza rodzinny kraj i wyrusza do Ameryki, by szukać szczęścia w Nowym Jorku. Początkowa tęsknota za domem mija, gdy w życiu Eilis pojawia się mężczyzna, a wraz z nim pierwsza miłość i romantyczne uniesienia. Wkrótce jednak przeszłość daje o sobie znać i Eilis musi dokonać dramatycznego wyboru między dwoma krajami i dwoma stylami życia…










     Przeglądając na portalu różnych aktorów natrafiłam na Saoirse Ronan. Widziałam ją już w kilku produkcjach, w których zagrała czasem lepiej a innym razem gorzej. Postanowiłam jednak obejrzeć jeden z nowszych filmów z jej udziałem i tak oto natrafiłam na "Brooklyn", który miał dość wysoką ocenę.
     Historia młodej dziewczyny, która wyrusza do Nowego Jorku za lepszym życiem. Początkowe zagubienie w nowym miejscu oraz tęsknota za rodziną mijają gdy poznaje mężczyznę w którym się zakochuje. Historia, mogłoby się wydawać, jakich wiele, mało odkrywcza i oklepana. Jednak w tym przypadku została zrealizowana w taki sposób, że nie sposób oderwać się od oglądania. Dla niektórych może okazać się zbyt przesłodzono-ckliwy, jednak daje on również wiele do myślenia, potrafi wzruszyć i jednocześnie daje okazję do relaksu.
     Gra aktorska - główna aktorka dostała nominację do Oskara za tę rolę, ja jednak odniosłam wrażenie, że nie jest to jej najlepsza rola jaką zagrała. W innych produkcjach wypadła nieco lepiej, choć nie twierdzę, że tutaj wypadła źle. Jednak najbardziej irytował mnie aktor wcielający się w postać Tony'ego. Muzyka została dobrana bardzo dobrze, nie była zbyt nachalna, a idealnie wpasowana w odpowiednie momenty.
     Film mi się spodobał, sądzę, że warto go obejrzeć, chociażby przez wzgląd na nominację dla głównej aktorki.
     Moja ocena: 8/10.

piątek, 29 stycznia 2016

"Sezon burz" Andrzej Sapkowski




Miecze wiedźmina.
Miecz pierwszy jest stalowy. Stal syderytowa, ruda pochodząca z meteorytu. Kuta w Mahakamie, w krasnoludzkich hamerniach. Długość całkowita czterdzieści i pół cala, sama głownia długa na dwadzieścia siedem i ćwierć. Wspaniałe wyważenie, waga głowni precyzyjnie równa wadze rękojeści, waga całej broni poniżej czterdziestu uncji. Wykonanie rękojeści i jelca proste, ale eleganckie.
Miecz drugi, podobnej długości i wagi, srebrny. Na jelcu i całej klindze znaki runiczne i glify.
Cena wywoławcza tysiąc koron za komplet. 

Opis książki









Autor: Andrzej Sapkowski
Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: fantasy
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2013
Liczba stron: 404




     Po długiej przerwie od ostatniej części Sagi o Wiedźminie autor powrócił do znanego większości czytelnikom Wiedźmina Geralta z Rivii. Jako wielka fanka tej sagi wiedziałam, że muszę przeczytać również i tę pozycję. Z pewnymi obawami, czy na pewno będzie równie dobra jak poprzedniczki zaczęłam lekturę.
     Fabuła ciężka do opisania. Jak wiele można napisać aby nie zdradzić zbyt dużo osobom, które jeszcze nie przeczytały tej książki? Mogę powiedzieć, że pomimo wielu obaw, które miałam przed zaczęciem czytania w dużej mierze rozwiały się już po pierwszych stronach pozycji. Znów dostaniemy dużą dawkę elementów, które w ogromnej mierze zachwyciły fanów sagi. Wiedźmin powraca w pełnej okazałości zabijając wszelkiej maści potwory, w wolnych chwilach spędzając czas z kobietami, czy też swoim wiernym kompanem Jaskierem. Nie zabrakło wartkiej akcji, zabawnych momentów oraz sytuacji mrożących krew w żyłach. Autor stworzył takie zakończenie, które daje jeszcze możliwość ponownego powrotu do świata wiedźmina. Tylko czy będzie warto?
     Bohaterowie, przynajmniej ci główni, nadal przedstawieni bardzo dobrze. Niestety już nowe postacie poboczne nie zrobiły na mnie tak dobrego wrażenia jak w przypadku poprzednich części o Geralcie. Styl autora, bez zmian, nadal lekki, dzięki czemu możemy zatopić się na wiele godzin nie mogąc się oderwać od książki. Choć już humor, który podobał mi się wcześniej jakby zelżał, było go trochę jakby mniej.
     Wydanie - tutaj już nie jest tak wesoło. Okładka pasująca tylko do jednej wersji cyklu i tylko w miękkiej okładce. Nijak pasuje mi ona do całego cyklu, który dostałam kilka lat wcześniej. Również zamiast szytych stron dostajemy klejone, które aż proszą się aby po kilku przeczytaniach powypadać z książki. Sama czcionka niby ta sama ale już minimalnie większa niż wcześniej. Teoretycznie są to małe szczegóły, które jednak wpływają na ogólny odbiór pozycji. 
     Z jednej strony jestem zadowolona z tej pozycji, z drugiej czuję pewien niedosyt. Jest to jedna z książek, która ma zarówno wielu zwolenników jak i przeciwników - najlepiej jak każdy sam przeczyta i oceni. Wszystkich, jak powszechnie wiadomo, zadowolić się nie da.
     Moja ocena: 7/10.

środa, 27 stycznia 2016

'Praktykant' (The Intern, 2015) - film







Robert De Niro gra w filmie Bena Whittakera, 70-letniego wdowca, który odkrył, że emerytura nie jest wcale taka wspaniała. Dlatego wykorzystuje nadarzającą się okazję, aby wrócić do aktywnego życia i zatrudnia się jako starszy stażysta w redakcji strony internetowej poświęconej modzie, założonej i prowadzonej przez Jules Ostin.











     Od momentu gdy tylko zobaczyłam zapowiedź tego filmu wiedziałam, że będę chciała go obejrzeć. Niestety czasu nie było aby wybrać się na niego do kina ale wreszcie niedawno miałam okazję go zobaczyć. 
     70-letni emeryt, który nie może do końca odnaleźć się na swojej emeryturze, postanawia złożyć swoje podanie... na staż. Tak zaczynają się perypetie Bena w prężnie rozwijającej się firmie zajmującej się modą. "Praktykant" to bardzo ciepły film, który warto obejrzeć w zimowe popołudnie. Jedynie zakończenia spodziewałam się trochę innego, miałam nadzieję, że to właśnie główny bohater dostanie angaż na stanowisko, które frustrowało jego szefową. Również zbyt ckliwo została przedstawiona relacja Jules z jej mężem, lecz jedynie w nieznacznym stopniu wpłynęło to na odbiór całej produkcji.
     Gra aktorska - Robert DeNiro oraz Anne Hathaway w bardzo dobrej formie. Moim zdaniem idealnie dobrani do ról, które zagrali. Jednak to rola małej córeczki szefowej najbardziej mi się spodobała (jakkolwiek to zabrzmiało :P). Młoda aktorka dała sobie nieźle radę. Muzyka bardzo delikatna, wtapiająca się w tło. Ogólnie stworzona została bardzo dobra produkcja, bez rażących błędów, które by odbierały przyjemność z seansu. 
     Jak na amerykańską komedię to jestem bardzo z niej zadowolona. Co prawda nie jest to arcydzieło, lecz moim zdaniem warto obejrzeć, czy to samemu, czy w gronie znajomych. Poprawa nastroju, choć w minimalnym stopniu, gwarantowana.
     Moja ocena: 8/10.

poniedziałek, 25 stycznia 2016

"RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą" Wojciech Mann

Wojciech Mann po raz pierwszy opowiada o swej młodości, przygodach z muzyką i muzykami oraz o tym, dlaczego nie został saksofonistą. 

Jakimi metodami Wojciech Mann odmładzał zajechane winyle?
W jaki sposób grupie nastoletnich zapaleńców udało się ściągnąć do szarego PRL-u samych Rolling Stonesów?
Gdzie w Warszawie można było dostać coke?
I jakie to uczucie zaśpiewać przed wielotysięczną widownią ze Stevie Wonderem? Zwłaszcza jeśli największym sukcesem wokalnym w karierze Wojciecha Manna było wcześniej wykonanie pieśni "Zielony mosteczek" na lekcji śpiewu.

Z tej pełnej ciepłego humoru i nostalgii książki poznamy barwne opowieści o tym, co działo się za sceną wielkich festiwali i słynnych koncertów, dowiemy się, jak przebiegały wizyty w Polsce gwiazd rocka i gigantów światowego jazzu oraz jak wyglądały początki radiowej Trójki. Wojciech Mann przenosi nas w niezwykłe, pionierskie dla rock and rolla czasy - kiedy słuchało się Radia Luxembourg, grupa The Animals bawiła się na warszawskich prywatkach, a sprzęt podczas koncertów podłączano do prądu za pomocą zapałek. 

Opis książki




Autor: Wojciech Mann
Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: biografia/autobiografia/pamiętnik
Rok pierwszego wydania: 2010
Liczba stron: 206



     Autora tej książki, Wojciecha Manna, kojarzę głównie z programu "Szansa na sukces". Był on tam prezenterem i już wtedy zdobył moje serce. Jako jedna z nielicznych osób występująca w telewizji nie 'zdziwaczał' i nie stał się celebrytą w złym tego słowa znaczeniu. Co prawda dość długo ta książka stała u mnie na półce ale musiałam chyba dojrzeć aby zacząć ją wreszcie czytać. Nie żałuję ani minuty z nią spędzonej.
     Wojciech Mann przedstawia w tej pozycji z humorem oraz ogromnym dystansem do siebie swoje dokonania w świecie muzyki i nie tylko. Znaczna wiedza i pasja do muzyki wręcz emanuje z tej książki. Nie sposób się nudzić podczas lektury. Wiele zdjęć jak i sama treść wzbudzają w czytelniku wiele pozytywnych emocji. Zazdroszczę panu Wojciechowi umiejętności posługiwania się lekkim językiem oraz zdolności zarażania swoją pasją innych. Po tej książce aż sama miałam ochotę przejść się do sklepu muzycznego i poczuć ten klimat.
     Wydanie bardzo dobrze zrobione. Jedynym elementem, który może zrazić niektórych do tej pozycji to jej format, trochę inny niż standardowa książka, lecz dla mnie nie jest to problemem. Bardzo dobrze dobrana czcionka, wiele zdjęć dopełniających książkę oraz szyte strony sprawiają, że jestem zachwycona również 'formą' a nie tylko treścią :).
     "RockMann, czyli jak nie zostałem saksofonistą" to pozycja obowiązkowa dla fanów muzyki oraz pana Manna. Ja się w niej zakochałam i zamierzam do niej jeszcze w przyszłości powrócić, jak i sięgnąć po inne pozycje tego pana.
     Moja ocena: 10/10.

sobota, 23 stycznia 2016

'Sędzia' (The Judge, 2014) - film







Odnoszący sukcesy adwokat, Hank Palmer, wraca do rodzinnego miasteczka na pogrzeb matki. Do miasteczka, z którego przed laty wyjechał i do którego nie miał zamiaru wracać min. ze względu na napięte relacje z ojcem. Na miejscu dowiaduje się jednak, że jego ojciec, lokalny sędzia, jest podejrzany o popełnienie morderstwa.










      "Sędzia" to kolejny film, który miał wysokie noty i duże prawdopodobieństwo, że będzie w moim guście. Jako, że ostatnio się dość boleśnie rozczarowałam po takich rekomendacjach, do tej produkcji podchodziłam z pewną rezerwą. W tym przypadku, całe szczęście, się nie zawiodłam. 
     Fabuła filmu bardzo dobrze skonstruowana. Reżyserowi udało się stworzyć bardzo dobry film, który przyciąga uwagę widza. Po wcześniejszej produkcji Davida Dobkina nie sądziłam, że może stworzyć tak dojrzały film, który wbija w fotel. Po opisie tego filmu nie wiedziałam czego mogę się do końca spodziewać. Jednak doskonała narracja sprawiła, że razem z bohaterami przeżywałam każdą chwilę i w pełnym napięciu oczekiwałam na rozwiązanie sprawy. Nie każda relacja rodzica z dzieckiem jest idealna, tutaj został przedstawiony pewien aspekt relacji ojca z synem, który dowodzi, że pomimo wszystko może się ułożyć. 
     Gra aktorska - Roberta Downey Jr. kojarzyłam wcześniej tylko z serialu Ally McBeal, jednak również i tutaj bardzo dobrze wcielił się w swoją rolę. Również aktor wcielający się w postać ojca, Robert Duvall, zasługuje na pełne uznanie. Sceneria oraz muzyka dopełniają całą produkcje tworząc film, który powinien pozostać na długo w pamięci. 
     Uważam, że ten film jest wart poświęcenia dwóch godzin i obejrzenia go. Szczerze polecam, mam nadzieję, że się nie zawiedziecie :).
     Moja ocena: 9/10.

czwartek, 21 stycznia 2016

"Dyskretny bohater" Mario Vargas Llosa




Gdy w grę wchodzą zmysły, nikogo nie możesz być pewien. 

Biznesmen Felicito Yanaque, zakochany do szaleństwa w uwodzicielskiej Mabel, podejmuje nierówną walkę z bezwzględnym szantażystą. 
Don Rigoberto i ponętna Lukrecja całe dnie spędzają w łóżku, nie podejrzewając zagrożenia, jakim jest tajemniczy przyjaciel ich syna Fonsita. 
Tymczasem w innej części Peru sędziwy Ismael Carrera płata swoim synom szatańskiego figla, planując perfidną zemstę. 
Kto z nich okaże się dyskretnym bohaterem?

Opis książki






Autor: Mario Vargas Llosa
Tytuł oryginalny: El héroe discreto
Język oryginalny: hiszpański
Tłumacz: Chrobak Marzena
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: literatura zagraniczna
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2013
Rok pierwszego wydania polskiego: 2014
Liczba stron: 384



     Książka "Dyskretny bohater" dość długo stała nieprzeczytana na mojej półce czekając na swoją kolej. Nareszcie przyszedł czas na jej przeczytanie. Jedyne czego żałuję, to to, że tak długo zwlekałam z lekturą tej pozycji.
     Mario Vargas Llosa to kolejny autor, który dostał Literacką Nagrodę Nobla, z którym mam do czynienia w tym roku. Znów miałam pewne obawy, że nie docenię tego co tak wielu czytelników uwielbia, lecz moje wątpliwości wraz z kolejnymi stronami książki zostały szybko rozwiane. W tej pozycji znajdziemy bardzo intrygującą historię, która wciąga od pierwszych stron. Losy kilku osób, które niepostrzeżenie się zazębiają. Fabula trzyma w napięciu lepiej niż niejeden osławiony kryminał. Całe szczęście czytałam tę książkę głównie w weekend i mogłam zarwać nockę na lekturę bo inaczej kiepsko by było ze mną w pracy ;). 
     Bohaterowie bardzo dobrze wykreowani, nie są oni płascy czy jednowymiarowi. Styl autora zadziwiająco lekki i przyjemny w odbiorze. Nie jest zbyt "napompowany", nie bije w książce cynizmem pisarza, który po dostaniu wielu ważnych nagród ma zbyt wysokie mniemanie o sobie i swojej twórczości. Takich autorów tylko ze świecą szukać. 
     Nie wiem jak wypadają inne pozycje tego autora ale po tej książce wiem, że sięgnę po kolejne jego książki. Polecam :)!
     Moja ocena: 9/10.

wtorek, 19 stycznia 2016

'Zanim się rozstaniemy' (Before We Go, 2014) - film






Kiedy ostatni pociąg z Nowego Jorku do Bostonu ucieka Brooke sprzed nosa, kobieta jest zrozpaczona. Na dodatek pada ofiarą kieszonkowców, którzy korzystając z dworcowego tłoku, kradną jej portfel. Z pomocą skazanej na długą, samotną noc w Nowym Jorku kobiecie przychodzi niespodziewanie Nick - muzyk zarabiający na życie grą na trąbce na dworcowym peronie. Czas, który spędzą razem czekając na poranny pociąg, całkowicie odmieni ich życie. 








      Na ten film trafiłam przypadkiem. Nie miałam wobec niego żadnych oczekiwań, jedynie aby miło spędzić czas w leniwą niedzielę. I do tego się on nadaje, choć pod względem akcji szału tutaj nie ma. 
     Fabuła z nie do końca wykorzystanym potencjałem. Niektóre sceny niestety zbyt przesłodzone i przewidywalne. Chociaż wbrew logice całkiem przyjemnie się oglądało. Film lekki a zarazem dający do myślenia. Gra aktorska na całkiem dobrym poziomie. Muzyka, scenografia odpowiednio dobrana do całego obrazu jaki został przedstawiony. 
     Sama nie wiem co mogę jeszcze tutaj napisać. Całkiem miło się oglądało w leniwą niedzielę aczkolwiek na długo nie pozostanie w mojej pamięci. Film raczej z tych bardziej nijakich i na szerszą opinię raczej nie zasługuje.
     Moja ocena: 6/10.

niedziela, 17 stycznia 2016

"Melanże z żyletką" Łukasz Gołębiewski








Wszystko w tej książce rozgrywa się w niezwykłym tempie - upadek i degradacja młodej dziewczyny, która decyduje się na życie pod jednym dachem ze znacznie od siebie starszym alkoholikiem. "Melanże z Żyletką” to świat kłamstw, złudzeń i niespełnionych pragnień. 

Opis książki









Autor: Łukasz Gołębiewski
Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: literatura polska
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2008
Liczba stron: 200




     Wiele razy widziałam cytaty z tej pozycji. Same, wyrwane z kontekstu, wydawały się być ciekawe, choć po przeczytaniu opisu książki sama już nie wiedziałam co mam o niej myśleć. Postanowiłam więc zaznajomić się z całą książką aby  przekonać się co to za pozycja. 
     Fabuła moim zdaniem ciągnięta dość opornie. Zostało przedstawione mało interesujące życie alkoholika i młodej degeneratki. Historia może wstrząśnie i poruszy wczesną nastolatkę, natomiast nie robi ona wrażenia na mnie, dwudziestokilkuletniej kobiecie. Przedstawione uzależnienie, które ściąga człowieka na samo dno - pomimo dość trudnego tematu spodziewałam się dużo lepszego jego przedstawienia. 
     Styl autora nie należy do najlżejszych. Nie wiem czy jest to historia autentyczna, lecz została napisana tak chaotycznie jakby sam autor nadużywał alkoholu i narkotyków. Niestety nie powstała z tego pozycja, która zdobędzie wielu fanów, choć nie wiem czy pisarz miał taki zamiar. Prawdopodobnie w podobnie nużący sposób mogłabym sama przedstawić swoją historię pracy jako księgowej :). 
     W przypadku tej pozycji ja jestem na NIE. Nie zachwyciła mnie ona, nie zamierzam do niej powracać i nie polecam jej innym czytelnikom.
     Moja ocena: 2/10

piątek, 15 stycznia 2016

'Grand Budapest Hotel' (Grand Budapest Hotel, 2014) - film




Film "Grand Budapest Hotel" opowiada o przygodach Gustava H., legendarnego konsjerża w słynnym, w okresie międzywojennym, europejskim hotelu i Zero Moustafy, lobby boya, który stał się jego najbardziej zaufanym przyjacielem. Historia dotyczy kradzieży i odzyskania bezcennego renesansowego obrazu; szalonej batalii o ogromny, rodzinny majątek, okraszonej brawurowymi pościgami na motocyklach, pociągami, saniami i na nartach; a także najsłodszego z romansów - wszystko w przededniu dramatycznych zmian, które odcisną brutalne piętno na całym kontynencie.








     Wysoka ocena na filmwebie (7,8/10) oraz wysoki współczynnik "w moim guście" - aż 82% - zachęciły mnie do obejrzenia tej produkcji. Niestety dawno nie przeżyłam aż takiego zawodu filmowego po tak wysokich notach. 
     Sam pomysł na fabułę całkiem niezły, ma on potencjał, niestety realizacja tej produkcji jest dla mnie na bardzo niskim poziomie. Jest to ponoć połączenie komedii i dramatu. O ile elementy tego drugiego gatunku potrafiłam dostrzec to zaliczanie tego filmu do komedii to jakaś kpina. Ironia? Satyra? Niektórzy twierdzą, że to tutaj występuje. Jak dla mnie poziom śmieszności tego filmu jest wręcz żałosny. Zupełnie nie mój gust, nie moje poczucie humoru - wolę bardziej żarty, które reprezentują jakiś poziom. 
     Na plus w całym filmie uznałabym chyba grę aktorską. Cała jej drętwota pasuje do klimatu jaki został przedstawiony. Jedynie Edward Norton wypadł jakoś naturalnie na tle innych aktorów. Dla mnie to duży plus chociaż nie wiem czy sam reżyser chciał aby zostało to osiągnięte... 
     Nie rozumiem zachwytów nad tym filmem, dobrego humoru tutaj nie ma, za mało elementu dramatu aby móc wyciągnąć wyżej ocenę. Ani na trzeźwo, ani po alkoholu nie uznaję tego filmu za jakkolwiek humorystyczny. W przypadku tego filmu jestem stanowczo na nie.
     Moja ocena: 3/10.

środa, 13 stycznia 2016

"Spisek Tudorów" Christopher W. Gortner


Pajęczyna kłamstw i intrygi szpiegów na dworze Tudorów. Gra, w której stawką jest korona...albo śmierć.
Jest rok 1553. Na angielskim tronie zasiada Maria I Tudor, później znana jako Krwawa Maria. Królowa bezwzględnymi metodami próbuje przywrócić w Anglii katolicyzm i zawrzeć sojusz z Hiszpanią. Poddani jednak buntują się przeciw jej rządom. Szepty w pałacowych korytarzach powtarzają imię księżniczki Elżbiety jako kandydatki do przejęcia tronu. Maria zaś czeka tylko na fałszywy krok siostry, by raz na zawsze pozbyć się rywalki.
Tymczasem na skutek spisku hiszpańskiego ambasadora listy Elżbiety wpadają w niepowołane ręce, a ich treść wystarczy, by skazać księżniczkę na śmierć. Czy wiernemu szpiegowi uda się odzyskać je na czas?

Opis książki




Autor: Christopher W. Gortner
Tytuł oryginalny: The Tudor Conspiracy
Język oryginalny: angielski
Tłumacz: Sokołowska-Ostapko Adriana
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: historyczna
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2013
Rok pierwszego wydania polskiego: 2014
Liczba stron: 352




     Po obejrzeniu serialu "Dynastia Tudorów" oraz przeczytaniu książki "Kochanice króla" Philippy Gregory okres panowania Tudorów nie przestaje mnie fascynować. Gdy zobaczyłam tę pozycję w księgarni wiedziałam, że muszę ją mieć. Autor był mi zupełnie nieznany, pomimo swej fascynacji tą tematyką miałam pewne obawy, lecz po lekturze uważam, że były one zupełnie bezzasadne. 
     Nie jest to podręcznik akademicki tylko powieść, więc większość wydarzeń jest wytworem wyobraźni autora, lecz postacie i niektóre zdarzenia do których nawiązywały elementy w książce miała autentycznie miejsce. Pozycja jest bardzo ciekawie skonstruowana, od pierwszych stron zaczytywałam się w niej, nie zważając na późną porę, nawet jeśli następnego dnia musiałam wstawać rano i iść do pracy. Po lekturze tej książki zaczęłam poszukiwać w internecie więcej informacji na temat panowania Marii I Tudor i jej siostry Elżbiety oraz kolejnych pozycji, które mogłyby mi przybliżyć tematykę. Pomimo tych zachwytów czuję pewien niedosyt. Bez problemu książka mogłaby być grubsza i zawierać jeszcze więcej akcji, gdyż czasy, które były opisywane są naprawdę pełne potencjału - lecz czy wtedy nie byłoby zbyt wiele szczęścia :)?
     Bohaterowie - ciężko oceniać, gdy większość z nich ma swoje odniesienie w realnym świecie. Nie wiem na ile ich cechy oraz sposób bycia były przedstawione zgodnie z tym co rzeczywiście przedstawiają dane historyczne lecz odniosłam wrażenie, że postacie były dobrze skonstruowane. 
     Styl autora nadzwyczaj lekki, dzięki czemu lektura jest jeszcze większą przyjemnością. Jednak w przypadku wydania tej książki znów wyrażę swoje niezadowolenie odnośnie klejonych stron. Odniosłam wrażenie, że tutaj jest gorsza jakość tego kleju i strony jeszcze szybciej zaczną wypadać niż w innych pozycjach, które nie są szyte. Jednak sam papier, czcionka jak najbardziej przyjazne i cieszące oko ;). 
     Szczerze polecam tę pozycję. Jeśli ktoś uwielbia i jest tak samo zafascynowany jak ja Tudorami to ta pozycja jest obowiązkowa. Nawet jeśli ten okres jest Wam obojętny to i tak warto przeczytać, chociażby dla tych intryg, które są przedstawione tworzące czasami sytuacje lepsze niż w nie jednym kryminale.
     Moja ocena: 8/10.

poniedziałek, 11 stycznia 2016

'Desperado' (1995) - film









W małym miasteczku pojawia się El Mariachi, były muzyk z futerałem pełnym broni. Poszukuje zabójcy swojej ukochanej, by pomścić jej śmierć.












     "Desperado" to kultowy film z Antonio Banderasem w roli głównej, który chyba każdy miłośnik kina widział choć raz. Wreszcie i ta produkcja doczekała się swojej recenzji na moim blogu. 
     Film jest typowy, przynajmniej tak sobie wyobrażam filmy akcji. Dużo strzelaniny, bójek ale również przeplatają się inne wątki, które tworzą dobrą produkcję. Jak na ten typ to bardzo dobrze mi się ten film oglądało. Jedynie co mnie raczej śmieszyło, to właśnie te strzelaniny - główny bohater stoi na otwartej przestrzeni i na kilkadziesiąt strzałów żadna kula go nie trafi natomiast jak on celuje raz do ukrytego człowieka to od razu trafia. Chyba ten typ tak ma :D. 
     Antonio Banderas i Salma Hayek idealnie wcielili się w swoje role. Jednak najbardziej spodobała mi się postać faceta w barze w którą wcielał się Quentin Tarantino. O dziwo odebrałam go jak najbardziej pozytywnie. 
     Rzadko oglądam typowe filmy akcji, jednak w tym przypadku nie żałuję poświęconego czasu. Na prawdę dobra produkcja, którą bardzo przyjemnie się ogląda. Polecam.
     Moja ocena: 8/10.

sobota, 9 stycznia 2016

"Tylko martwi nie kłamią" Katarzyna Bonda

 






Zabytkowa kamienica w centrum Katowic i dwie zbrodnie, których z pozoru nic nie łączy. Hubert Meyer i seksowna pani prokurator próbują rozwikłać zagadkę śmierci śmieciowego barona, a przy okazji stają się sobie coraz bliżsi. 


Opis książki









Autor: Katarzyna Bonda
Język oryginalny: polski
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: thriller/sensacja/kryminał
Forma: powieść
Rok pierwszego wydania: 2010
Liczba stron: 608



     Po przeczytaniu książki "Sprawa Niny Frank" dokupiłam sobie dwie kolejne części z cyklu o Hubercie Meyerze. "Tylko martwi nie kłamią" to drugi tom, za który zabrałam się z nadzieją na równie dobrą rozrywkę co przy poprzedniczce. Całe szczęście się nie zawiodłam. 
     Opis książki może być trochę mylący - po jego przeczytaniu obawiałam się dużej dawki romansu zamiast kryminału. Jednak podczas lektury moje obawy się rozwiały. Książka pomimo swojej objętości zaskakuje już od pierwszych stron. Z ogromnym zaciekawieniem zaczytywałam się w tej pozycji. Sprawa zabójstwa została pociągnięta w intrygujący sposób a sam wątek miłosny jest jedynie małym dodatkiem rozgrywającym się gdzieś w tle a nie historią właściwą. Pomimo moich zachwytów nad fabułą czuję pewien niedosyt. Niektóre elementy mogły by być pociągnięte trochę inaczej, w bardziej zaskakujący sposób. 
     Bohaterowie nadal bardzo dobrze nakreśleni, nowe postacie również dość charakterystyczne, których czytelnik nie ma prawa pomylić z innymi. Styl autorki nadal zaskakuje swą lekkością. Samo wydanie też miłe dla oka, choć te klejone strony nadal mnie przerażają ;). 
     Książki Katarzyny Bondy wzbudzają wśród czytelników wiele skrajnych emocji. Ja należę do tych, którym się spodobała twórczość autorki. "Tylko martwi nie kłamią" jest drugą częścią cyklu a poziom nadal jest utrzymany na dobrym poziomie.
     Moja ocena: 7/10.

czwartek, 7 stycznia 2016

'Kamerdyner' (The Butler, 2013) - film



W 1926 roku młody Cecil opuszcza skonfliktowane na tle rasowym południe USA, szukając szansy na lepsze życie. Wkrótce otrzyma niezwykły dar od losu. Zostanie kamerdynerem w Białym Domu, stając się naocznym świadkiem wydarzeń, które na zawsze zmienią oblicze współczesnego świata. Gdy kolejni prezydenci USA zmagają się ze skutkami zabójstwa Johna F. Kennedy'ego, Martina Luthera Kinga i kontrowersjami narosłymi wokół wojny w Wietnamie i afery Watergate, Cecil – wpierany przez kochającą żonę Glorię – musi podjąć trudną walkę o dobro i szczęście rodziny, któremu na drodze stanie jego własne, bezgraniczne oddanie pracy. 






     Już od jakiegoś czasu przymierzałam się do obejrzenia tego filmu. Nawet podczas ostatnich świąt zaczęłam go oglądać, lecz nie dobrnęłam do końcówki. Dopiero teraz obejrzałam go w całości. Uważam, że to jeden z lepszych filmów jakie widziałam. 
     W filmie ukazana została historia czarnoskórego kamerdynera, który przez lata pracował w Białym Domu. Jest to historia oparta na faktach, wiele było elementów, dzięki którym możemy dowiedzieć się co nieco o historii USA. Zgadzam się z opiniami na plakacie, że jest to film "znakomity" oraz "fenomenalny". Cała produkcja bardzo dobrze zrobiona, występowała ciągłość a wszystkie elementy, które zostały wykorzystane, były odpowiednio dobrane.
     Gra aktorska na bardzo wysokim poziomie. Dobór aktorów i ich umiejętności aktorskie tylko dopełniły idealnego obrazu tego filmu, a może są podstawą do tak dobrej produkcji?
     Jest to na prawdę bardzo dobry film, który warto zobaczyć. Cieszę się, że choć filmowo bardzo dobrze zaczęłam ten rok :).
     Moja ocena: 10/10

wtorek, 5 stycznia 2016

"Przyjaciółka z młodości" Alice Munro






Kolejna na polskim rynku książka mistrzyni krótkiej formy literackiej, laureatki Bookera. Przyjaciółka z młodości to dziesięć niezwykłych, hipnotyzujących czytelnika opowiadań, o tym, co dla każdego z nas najważniejsze, ale i najbardziej tajemnicze: o miłości, tęsknocie, umieraniu, przypadkach rządzących naszym życiem... Prawdziwa literacka uczta dla wielbicieli magii słowa i niezapomnianych wrażeń.

Opis książki









Autor: Alice Munro
Tytuł oryginalny: Friend of My Youth
Język oryginalny: angielski
Tłumacz: Kuc Agnieszka
Kategoria: Literatura piękna
Gatunek: społeczna, obyczajowa
Forma: zbiór opowiadań / nowel
Rok pierwszego wydania: 1990
Rok pierwszego wydania polskiego: 2013
Liczba stron: 436



     Po Noblistce spodziewałam się na prawdę porywającej książki, która zapadnie mi na długo w pamięci. Niestety w tym przypadku chyba nie umiem docenić tego, co tak wielu zachwyca. Książka sama w sobie nie jest zła ale jak dla mnie nie jest również na tyle dobra aby dostawać takie nagrody jak Nobel.
     Książka jest zbiorem opowiadań, które poruszają różne kwestie naszego życia. Bardziej lub mniej wpływające na nasze samopoczucie, własną akceptację samego siebie, czy też wydarzenia w naszym życiu, które mogą w znaczący sposób na nie wpłynąć. Ogólnie tematyka sama w sobie może być na prawdę poruszająca to już jej przedstawienie ma wiele do życzenia.Tematyka jest na prawdę dobra, co do niej nie mam żadnych zastrzeżeń. Lecz do kolejnych elementów już niestety mam, i to dość spore. 
     Styl autorki pozostawia wiele do życzenia. Nie jestem pewna czy to kwestia autorki czy tłumacza ale pod tym względem jest moim zdaniem wiele zaniedbań. Bardzo chaotycznie przedstawione losy bohaterów, język dość infantylny, dużo powtórzeń, brak ładu w przedstawianiu historii. Jest wiele pozycji, w których możemy poznać przeplatane dzieje bohaterów z teraźniejszości oraz przeszłości lecz tutaj wyszło to niestety bardzo źle. 
     Po książce, która dostała Nagrodę Nobla spodziewałam się na prawdę dużo lepszej pozycji. Same historie powinny zostać przedstawione dużo lepszym językiem niż tym, który został zaprezentowany. Można wymieniać wielu autorów i autorek, które dużo lepiej sobie poradziły z takimi 'zabiegami'. Osobiście jestem bardzo zawiedziona.
     Moja ocena: 5/10.

niedziela, 3 stycznia 2016

Podsumowanie filmowe 2015 roku

Książkowe podsumowanie mam już za sobą. Teraz przyszedł czas na to filmowe. Tak samo jak w przypadku książek, tak i w przypadku filmów w zeszłym roku liczba obejrzanych produkcji była bardzo wysoka. Wyniosła ona również 78. Tak się 'nikczemnie' złożyło, że recenzja książki była przeplatana recenzją filmu :). Ewentualnie gdzieś po drodze wystąpiło małe zawieruszenie i opublikowałam post o innej tematyce. 

Przechodząc do właściwego celu posta chciałabym przedstawić najlepsze oraz najgorsze filmy, które obejrzałam w 2015 roku.



Najlepsze filmy:

Znów z wielu dobrych filmów, które obejrzałam i oceniłam wysoko wybrałam do podsumowania jedynie te, które uważam, że każdy miłośnik kina powinien zobaczyć. Nie każdemu przypadną do gustu te produkcje ale moim zdaniem ich znajomość, z różnych względów, jest obowiązkowa.

Najgorsze filmy: 

Tutaj wymieniłam tylko 5 filmów. Ale były one tak złe, że poczuwam się w obowiązku przed przestrzeganiem Was abyście ich nie oglądali. Szkoda własnego czasu.


Mam nadzieję, że dotrwaliście do końca tego postu. Chciałabym podziękować wszystkim czytelnikom mojego bloga za to, że mnie odwiedzacie. To dzięki Wam mam motywację aby jeszcze prowadzić tę stronę. Na koniec chcę również życzyć udanego nowego roku, żeby wszystko układało się po waszej myśli.

piątek, 1 stycznia 2016

Podsumowanie książkowe 2015 roku

Nadszedł już nowy rok więc najwyższy czas podsumować 2015 rok. Jako, że wyszło u mnie bardzo dużo pozycji zarówno książkowych jak i filmowych postanowiłam podzielić podsumowanie na dwie części. Pierwsza część będzie dotyczyć książek. Zapraszam :).

W 2015 roku przeczytałam aż 78 książek. W historii mojego bloga nie było jeszcze aż tylu pozycji, aż sama się zdziwiłam gdy zobaczyłam tę liczbę. Chociaż był to pierwszy rok, gdzie mój czas bardziej się ustabilizował - przez cały rok grzecznie chodziłam do pracy (no może poza urlopami i L4), nie było zawirowań w postaci sesji na studiach czy innych zdarzeń, które w znaczący sposób wyłączyłyby mnie z czytania książek, które sprawiają mi przyjemność.

Łączna liczba stron w 2015 roku to 27 760 (w 2014 było to 11 476, a w 2013 17 544). Dziennie udało mi się przeczytać około 76 stron, a średnia ich ilość na książkę to 356. Marzy mi się aby być dojść do 100 stron dziennie, aczkolwiek uważam, że obecny wynik jest również bardzo dobry. 


Najlepsze książki: 
- Saga o Wiedźminie Andrzeja Sapkowskiego 10/10 ! <3 !
- "Skazani na Shawshank" Stephen King 10/10
- "Posłaniec" Markus Zusak 9/10
- "Kwiaty na poddaszu" Virginia C. Andrews 9/10
- "Nie zabierajcie mi dziecka" Cathy Glass 9/10
- "To, co zostało" Jodi Picoult 9/10

Wiele książek w 2015 oceniłam na 8/10 i wyżej. Postanowiłam jednak wymienić tylko kilka, które uważam, że powinniście przeczytać. Reszta równie mocno mi się podobała i także polecam ich lekturę lecz chyba za dużo by tutaj było wymieniania.


Najgorsze książki:
- "Inne kobiety" Evelyn Lau 0/10
- "Dziewczyny w bieli" Jennifer Close 0/10
- "Torebki i trucizna" Dorothy Howell 1/10
- "Szkoła żon" Magdalena Witkiewicz 1/10


Największym odkryciem 2015 roku była książka "Obca" Diany Gabaldon. Wcześniej robiłam do niej kilka podejść lecz nigdy więcej niż 50 stron nie udało mi się przeczytać. W tym roku przeczytałam, a wręcz połknęłam, ją całą i doznałam olśnienia - nie wiem czemu wcześniej nie mogłam przez nią przebrnąć.
Z nieznanych mi wcześniej autorów zaczęłam również zaczytywać się w kryminałach Harlana Cobena. Pierwszą część z Myronem Bolitarem, "Bez Skrupułów", mogę Wam szczerze polecić. Osoby lubiące czarny humor i dobrą akcję powinny być zadowolone z lektury. 
Related Posts with Thumbnails